अर्गनाइजेसन फर रिसर्च अन चाइना एन्ड एसिया (ओआरसीए) को सहयोगमा राहुल करण रेड्डीले नेपालमा भारत र चीनका बारेमा हालै गरेको जनमत सर्वेक्षणले नेपाली राजधानी काठमाडौंका नागरिकले भारतसँग बढी सम्बन्ध र सहयोगी रहेको पाइएको छ । राजधानीका विभिन्न स्थानमा १८० भन्दा बढी नागरिकको सर्वेक्षण गरिएको थियो । साझा पहिचानको सांस्कृतिक–ऐतिहासिक आधार र चीनको सार्वजनिक कूटनीति प्रयास र आर्थिक पदचिन्हभन्दा भारतमा रहेका ठूला आर्थिक अवसरका कारण नेपाली नागरिकको चीनभन्दा भारतसँग बढी सम्बन्ध रहेको सर्वेक्षणको निष्कर्षले देखाएको छ । यद्यपि राजनीतिक स्तरमा सम्बन्धहरू कहिलेकाहीं भारत-नेपाल सीमा र अग्निपथ योजना जस्ता मुद्दाहरूमा तनावको विशेषता हुन्छन्, अध्ययनमा अधिकांश सर्वेक्षण उत्तरदाताहरूले सार्वजनिक स्थानहरूमा चीन भन्दा भारत बढी देखिन्छ, भारतसँग सकारात्मक सम्बन्ध छ र भारतलाई बढी सान्दर्भिक ठान्छन्। नेपालको आर्थिक विकासका लागि

सार्वजनिक स्थानहरूमा दृश्यताको सन्दर्भमा, 70% उत्तरदाताहरूले काठमाडौंका सार्वजनिक स्थानहरूमा चीन भन्दा भारत बढी देखिन्छ भने, जबकि 26%ले भने कि चीन भारत भन्दा बढी देखिन्छ। सार्वजनिक स्थानहरूमा दृश्यताको हदले भारत र चीनद्वारा नियोजित सार्वजनिक कूटनीति रणनीतिहरूको प्रभावकारितालाई संकेत गर्न सक्छ। 51% उत्तरदाताहरूले भने कि भारत जनतामा सकारात्मक छवि प्रस्तुत गर्न धेरै सफल भएको छ, तर 45% ले भने कि चीन बढी सफल थियो। यसले सङ्केत गर्छ कि धेरै मानिसहरूले चीनको सार्वजनिक कूटनीति रणनीति सफल पाए, यद्यपि थोरै संख्याले चीनलाई भारतको तुलनामा बढी देख्न पाए। अर्कोतर्फ, यसले चीनको उच्च प्रोफाइल र महँगो लगानीको तुलनामा दुर्गम प्रान्तहरूमा स्कूल र अस्पताल जस्ता साना परियोजनाहरूमा भारतको लगानीले चीनको उच्च देखिने तर सीमित पदचिह्न भन्दा जनतामा सकारात्मक रूपमा प्रतिध्वनि गरेको छ भन्ने पनि संकेत गर्दछ।

भारतको सकारात्मक धारणा सार्वजनिक कूटनीति प्रयासबाट मात्र नभई चीनको तुलनामा बजार अवसरहरूको यथार्थपरक पहुँचबाट पनि उत्पन्न भएको हो। भारतले नेपालको प्राथमिक विकास साझेदार भएको छवि कायम राखेको छ, ६०% उत्तरदाताले चीनको तुलनामा नेपालको आर्थिक विकासमा भारत बढी सान्दर्भिक रहेको दाबी गरेका छन्। अर्कोतर्फ ३९ प्रतिशत जनताले मात्रै नेपालको विकासमा भारतभन्दा चीन बढी सान्दर्भिक रहेको बताएका छन् ।

नेपालको आर्थिक विकासका लागि भारतलाई बढी सान्दर्भिक ठान्दा पनि उत्तरदाताहरूले दुवै देशले समान भूमिका निर्वाह गरेको देखे। उत्तरदाताहरूले नेपालसँगको आर्थिक संलग्नताका लागि भारत र चीनबाट करिब उस्तै अपेक्षा गरेका थिए। भारतको हकमा, उत्तरदाताहरूले विकास सहायता (२९.४%) र व्यापार (२९.४%) लाई प्राथमिकतामा राख्नुपर्ने बताए, त्यसपछि शिक्षा (२५.५%) र १५% ले मात्र समग्र द्विपक्षीय सबै क्षेत्रमा विस्तार हुनुपर्ने धारणा राखे। चीनको हकमा, तिनीहरूले विकास सहायता (32.7%) र व्यापार (28.8%) मा जोड दिनुपर्छ, त्यसपछि शिक्षा अवसरहरू (25%) र उत्तरदाताहरूको मात्र 12.7% ले समग्र सम्बन्धलाई समान रूपमा विस्तार गरिनु पर्ने महसुस गरे। क्षेत्रहरू। भारत र चीन बीचको सन्तुलनको महत्त्वलाई झल्काउँदै अधिकांश उत्तरदाताहरूले भारत र चीनसँग समान रूपमा आर्थिक सम्बन्ध विकास गर्नु महत्त्वपूर्ण भएको महसुस गरे। ५६ प्रतिशतले नेपालले भारत र चीनसँगको सम्बन्धलाई भविष्यमा समान रूपमा विकास गर्नुपर्छ भने २८ प्रतिशतले भारतसँगको सम्बन्धलाई प्राथमिकतामा राख्नुपर्ने र १५ प्रतिशतले चीनसँगको सम्बन्धलाई प्राथमिकतामा राख्नुपर्ने धारणा राखेका छन् ।

उत्तरदाताहरूलाई 1 देखि 10 को स्केलमा भारत-नेपाल सम्बन्धको बल र स्थायित्वको स्तर निर्धारण गर्न सोधिएकोमा, 50.5% उत्तरदाताहरूले भारतलाई 6 र 8 बीचको अंक दिए। चीनको लागि, 42% उत्तरदाताहरूले चीन-नेपालको बलियो स्तर निर्धारण गरे। ६ र ८ बीचको सम्बन्ध। नतिजाले भारत र चीनबीचको नेपालको सम्बन्धलाई जनताले स्थिर देखेको देखाएको छ। चाखलाग्दो कुरा के छ भने, मापनको चरम छेउमा, उत्तरदाताहरूले चीनलाई भारत भन्दा थोरै राम्रो अंक दिए। 11% उत्तरदाताहरूले भारतको लागि 7.1% को तुलनामा चीनसँगको सम्बन्धलाई 9 वा 10 अंक दिए। त्यसैगरी, भारतको लागि ३.३ प्रतिशतको तुलनामा १% उत्तरदाताले मात्र चीनलाई ० वा १ अंक दिए।
समग्रमा, द्विपक्षीय सम्बन्धको सार्वजनिक धारणाले नागरिकहरूले द्विपक्षीय स्तरमा भारत-नेपाल सम्बन्धलाई विरामित गर्ने असंख्य द्वन्द्व र तनावका बाबजुद भारतसँगको नेपालको सम्बन्ध चीनसँगको भन्दा बलियो र स्थिर रहेको महसुस गर्छ। क्षेत्रीय कार्यद्वारा सञ्चालित यस्तो अनुसन्धान विद्वान र नीतिनिर्माताहरूका लागि अत्यन्तै लाभदायक साबित भएको छ।